از نظر open world بودن قطعا بازی Rise of the Tomb Raider 20 Year Celebration در حد بازیهایی مانند اساسینز کرید یا ویچر۳ نیست اما در حد و اندازههای خودش بسیار خوب به نظر میرسد. بازی بسیار سنگین شروع میشود. منظورم از سنگین این است که از زرق و برقهای بازیهای امروزی کاملا پرهیز میکند. شروع بازی اصلا طوفانی نیست اما ایدهی خوبی به شما میدهد که در ادامه قرار است چه اتفاقی بیفتد. بازی در مورد «بقا»ست و از اول تا آخرش هم این تم را حفظ میکند. لارا کرافت از همان اولین لحظهای که در بازی میبینیدش با مرگ و زندگی دست و پنجه نرم میکند تا آخرین لحظات بازی که در میان آتش و یخ از برج کیتژ بالا میرود. این حس و حال به لطف روند بازی و قدرت گرافیکی آن به خوبی به مخاطب منتقل میشود و جزو نقاط قوت بازی به شمار میآید.