چندگاه زبان احساس و خیال امروز من به روزگارانی بازمیگردد که پدر مرا برای یادگیری سنتور به مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران میبردند. در یکی از آن روزها در ماشین اثری به نام «به یاد صبا» را برایم گذاشتند و گفتند: «سه برادر هنرمند (پشنگ، اردشیر و ارژنگ کامکار) با سازهایشان آثار استاد صبا را چه سحرانگیز و دلنواز نواختهاند!… نخستین بار است که اجرای آثار صبا را با ساز کمانچه و با این احساس و قدرت می شنویم!…»گذر زمان و حکم روزگار و حوادث دوران نوجوانی و مهمتر از آن پیگیری در یادگیری سرنوشت را برای من (که روزگاری نواختن نغمات صبا با سازم آرزویی دست نیافتنی بود) به گونهای رقم زد تا بتوانم در کنار همان هنرمندان که بیشک امروز استادان بزرگ موسیقی ایرانی میباشند اثری بیافرینم که در شکلگیری دو قطعه آن از نغمات استاد ابوالحسن صبا نیز استفاده شده است.در این آلبوم اردشیر کامکار به نوازندگی کمانچه، ارسلان کامکار عود، پشنگ کامکار تمبک و کوروش متین سنتور پرداختهاند.
ملودیکا یا پیانو بادی نام سازی است که در طبقه سازهای بادی قرار دارد، با مکانیزمی مشابه هارمونیکا،ساکسیفون و کلارینت. طیف صدایی ملودیکا هم مشابه سازهای بادی است، یعنی:سوپرانو و آلتو، تِنور و باس. روی ساز صفحه کلیدی قرار دارد که با فشردن کلیدها و دمیدن در لولهی آن جریان هوا زبانهی ساز را به ارتعاش در میآورد و تولید صدا میکند. یکی از ویژگیهای ملودیکا در قیاس با دیگر سازهای بادی، پلی فونیک بودن آن است(چند صدایی). وسعت صدایش معمولاً دو تا سه اکتاو است.