چندگاه زبان احساس و خیال امروز من به روزگارانی باز‌میگردد که پدر مرا برای یادگیری سنتور به مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایران میبردند. در یکی از آن روزها در ماشین اثری به نام «به یاد صبا» را برایم گذاشتند و گفتند: «سه برادر هنرمند (پشنگ، اردشیر و ارژنگ کامکار) با سازهایشان آثار استاد صبا را چه سحرانگیز و دلنواز نواخته‌اند!… نخستین بار است که اجرای آثار صبا را با ساز کمانچه و با این احساس و قدرت می شنویم!…»گذر زمان و حکم روزگار و حوادث دوران نوجوانی و مهمتر از آن پی‌گیری در یادگیری سرنوشت را برای من (که روزگاری نواختن نغمات صبا با سازم آرزویی دست نیافتنی بود) به گونه‌ای رقم زد تا بتوانم در کنار همان هنرمندان که بی‌شک امروز استادان بزرگ موسیقی ایرانی می‌باشند اثری بیافرینم که در شکل‌گیری دو قطعه آن از نغمات استاد ابوالحسن صبا نیز استفاده شده است.در این آلبوم اردشیر کامکار به نوازندگی کمانچه، ارسلان کامکار عود، پشنگ کامکار تمبک و کوروش متین سنتور پرداخته‌اند.

ابوالحسن صبا، استاد موسیقی ایرانی، آهنگساز و نوازندهٔ سرشناس ایرانی و از برجسته‌ترین چهره‌های موسیقی ایران در هفتاد سال گذشته‌است.صبا نخستین پویه‌های موسیقی را از پدرش فرا گرفت. او نزد میرزا عبدالله فراهانی، درویش خان و علی‌نقی وزیری تار و سه‌تار، نزد حسین هنگ‌آفرین ویولن، نزد حسین اسماعیل‌زاده کمانچه، نزد علی اکبر شاهی سنتور، نزد اکبرخان نی و نزد حاجی خان ضرب را آموخت. گزیده ای از دلنواختنه های این استاد بزرگ را پیشکش شما عزیزان کردیم تا از شنیدنشان لذت ببرید.