Rust ابتدا به عنوان یک پروژهٔ شخصی توسط Graydon Hoare که یکی از کارمندان بنیاد موزیلا بود، طراحی و توسعه داده میشد؛ در سال ۲۰۰۹ هم این بنیاد اسپانسری این پروژه را بر عهده گرفت و خبر آن را در سال ۲۰۱۰ انتشار داد اما جالب است بدانید اولین نسخهٔ پایدار این زبان برنامهنویسی -یعنی نسخهٔ Rust 1.0- در روز پانزدهم ماه می سال ۲۰۱۵، به صورت رسمی ارائه شد.
Rust یک زبان بسیار جوان و در عین حال مدرن است. این زبان، جزو زبانهای برنامهنویسی کامپایلری است و در بکاند هم از LLVM استفاده میکند. همچنین Rust یک زبان برنامهنویسی به اصطلاح Multi-paradigm است و انواع شیوههای دستوری، همزمانی، شییٔگرا و کاملاً فانکشنال را پشتیبانی میکند. علاوه بر این، زبان برنامهنویسی راست کدنویسی جِنِریک و متا را در هر دو استایل استاتیک و داینامیک، پشتیبانی میکند. یکی از ویژگیهای منحصر به فرد و متقاعدکنندهٔ این زبان، مفهومی است تحت عنوان Ownership که ما را قادر به داشتن Memory Safety کرده و باعث شده تا خیالمان از بابت امنیت در رَم تا حدود زیادی راحت باشد. Rust مموری پوینترها را با اطمینان خاطر برای دولوپر ایجاد کرده و حدود دسترسی مموری پوینترها را در زمان کامپایل، با استفاده از رفرنسها چک میکند (و البته با چک کردن لایفتایمها در زمان کامپایل، کار مدیریت رَم را انجام میدهد).
سرفصل های دوره آموزشی Packt Learning Rust:
۱ – قدرت زنگ
۲ – Rustup و بار
۳ – مالکیت و قرض گرفتن
۴ – انواع پایه – Enums و Structs
۵ – انواع پیشرفته – صفات و Generics
۶ – ویژگی های عملکردی و همپوشانی
۷ – زنگ آدیوماتیک